Nga: Louis Armstrong
Përktheu: Besnik Hamiti
Disa nga ju të rinjtë po më pyesni “Hej Babush, çfarë mendon kur thua ‘Ç’botë e mrekullueshme’?”
Ç’thua për gjithë këto luftëra gjithandej? I quan të mrekullueshme?
Çfarë thua për urinë dhe ndotjen? As ato nuk janë të mrekullueshme!
A s’e dëgjoni Babushin plak për një çast. Mua më duket se bota nuk është fort e keqe, e keqja është çfarë i bëjmë asaj.
Krejt çfarë po them është, shihni, çfarë bote e mrekullueshme do të ishte po t’i jepnim një shansë. Dashuri zemër, dashuri. Kjo është fshehtësia, po. Nëse duam më shumë njëri-tjetrin, do të zgjidhnim shumë më shumë probleme. Atëherë kjo botë do të ishte mbresëlënëse.
Këtë e thotë vazhdimisht Babushi plak.
I shoh drunjtë e blertë, trëndafilat e kuq gjithashtu
I shoh si çelin për ty e mu’
Dhe mendoj vetmevete
Ç’botë e mrekullueshme
I shoh qiejt e kaltër, dhe retë e bardha
Të bekuarën ditë rrezeplotë, të shenjtën natë të errët
Dhe mendoj vetmevete
Ç’botë e mrekullueshme
Ngjyrat e ylberit sa të bukura në qiellin e paanë
Janë dhe në fytyrat e njerëzve që më kalojnë pranë
I shoh miqtë si përshëndeten, thonë “Si jeni ju?”
Në të vërtetë thonë: “Unë ty të du’”
I dëgjoj foshnjat kur qajnë, i shoh si rriten
Do të mësojnë shumë më shumë se që di unë
Dhe mendoj vetmevete
Ç’botë e mrekullueshme
Po, mendoj vetmevete
Ç’botë e mrekullueshme
Po, pra!
