Intervistoi: Shaqir Foniqi
Zonja Helena, vendimin për botimin e këtij libri e keni marrë në Dubrovnik me 1996. Sa ka ndikuar jeta me Ismailin që ta shkruani këtë libër-ditar?
Helena: Besoj se ka ndikuar shumë. Një jetë kaq e gjatë, nuk ka se si të ishte ndryshe. Unë them se po, madje ai më ka ndihmuar, qoftë edhe duke më kritikuar, sepse edhe kur bënte rolin e kritikut, shndërrohej edhe në mbështetës të zellshëm.
Libri juaj ka zgjuar debate te zjarrta, madje është hapur edhe një proces gjyqësor?
Helena: Është jashtë dinjitetit tim të flasë për këtë, sepse, pikë së pari ato gjëra u thanë pa seriozitet, kurse unë mendoj se libri im është serioz, që ka gjëra shumë më të rëndësishme se sa ato gjëra që diskutohen në atë lloj televizioni, të cilit nuk dua as t’ia përmend emrin. Ishin fantazitë vulgare të tyre, të cilët pa e lexuar librin, morën këtë fushatë, por jam e kënaqur se shumica e medieve i kanë bërë jehonë të shëndoshë librit tim.
Njerëzit që i njoh e dinë fare mirë, kurse ata që nuk i njoh më kanë dhënë mbështetje përmes mesazheve shumë të bukura, saqë në një rast kam thënë, ‘O, Zot sa bukur dinë të shkruajnë shqiptarët’! Prandaj, i falënderoj shumë.
Libri flet edhe për ‘flirtet’?
Helena: ‘Flirtet’ në libër zënë aq vend, sa e meritojnë. Aq ishte roli i tyre dhe unë nuk mund të shpikja gjëra të paqena. Nuk jam penduar për librin që e kam shkruar.
Sa jeni e kënaqur me ‘bumin’ e librit?
Helena: Jam shumë e kënaqur me atë pjesën e shëndoshë të shoqërisë shqiptare. Sigurisht një shoqëri e sapo dalë nga lufta, me sa duket nuk ka ditur ta përtypë mirë këtë liri, por kjo është një pjesë e vogël dhe e parëndësishme, madje e papërfillshme.
Pikaso thotë, ‘I thash të gjitha dhe çlirova shpirtin tim’?
Helena: Mendoj se i kam thënë të gjitha dhe kam çliruar shpirtin tim, pra ndjehem më e lehtësuar, gjithsesi.
Në qendër të librave tuaj është femra, madje femra shqiptare, të cilën e keni himnizuar?
Helena: Po, kjo është e vërtet. Unë e kam vlerësuar gruan shqiptare dhe them me plot gojën se ajo është e denjë për respekt dhe nuk ka nevojë të jetë indiferente. Madje, personazhet femra në librat e mijë, janë shembull se si duhet të jetë një femër komplete dhe pikërisht do të doja ashtu të isha edhe unë dhe përpiqem të jem.
Botimi i çdo libri është një variant i kënaqësisë. Ndjeheni e kënaqur, ju?
Helena: Shumë. Madje, kam marrë aq shumë mesazhe, saqë nuk ka më vend në celular dhe do t’i ruaj me fanatizëm dhe miradije.
Prisni që librin ta botoni edhe në Kosovë?
Helena: Me kënaqësi të madhe, madje,unë shpesh kam ardhë me Ismailin në Kosovë dhe atje kemi shumë miq, prandaj edhe libri flet për ato ngjarje dhe miqësi. Madje, ne, edhe kur nuk jemi fizikisht në Kosova, jemi shpirtërisht atje.
Sivjet e keni sfiduar Ismailin në Panair?
Helena: Ashtu?! Po ai është në libër, prandaj Ismaili është i gjithgjendshëm.
A prisni që Ismaili t’u kundërvihet më libër, kundër librit, qoftë edhe duke iu plotësuar?
Helena: Pse? Ai është shumë i kënaqur me librin. Ai e ka aprovuar botimin e tij dhe s’mund të bëjë një gjë të tillë. Pa pëlqimin e tij, nuk do ta shkruaja librin…
/Telegrafi/