Nga: Roger Waters (Pink Floyd, albumi “The Wall”, 1979)
Përktheu: Agron Shala
Në rregull, do të merrem me ta për ca kohë, por është dikush tjetër në Uashington që do të duhej të merrej me ta.
Kush është?
Roza Pilçiti?
Riza Pilçiti? Kush është ajo?
(Qepe!)
36-24-36 – a është kjo përgjigja për pyetjen tënde?
(Ej, e kam një libërth të zi me të miat poezi)
Kush është ajo?
Më 1961 ishte Mis i Divizionit të Blinduar …
E kam një libërth të zi me të miat poezi[1]
E kam një çantë me një furçë dhëmbësh e krehër flokësh
Kur jam i dëgjueshëm, ndonjëherë më shpërblejnë[2]
Me toja të llastikta i shtrëngoj këpucët
I kam duart të mavijosura nga enjtja[3]
Në TV i kam trembëdhjetë kanale të mutit që mund t’i përzgjedh
E kam llambën elektrike
Dhe e kam aftësinë e parashikimit
Me fuqi mahnitëse të vëzhgimit
Prandaj kështu unë e di
Se kur përpiqem të të marr
Në telefon ty
Askush s’do të jetë në shtëpi.
Detyrueshëm flokët i kam të qaraveshura si Hendriksi[4]
Dhe vrimat e të djegurave[5]
Në krejt gjoksin e më të dashurës këmishë time të satentë
Gishtat i kam të zverdhur nga nikotina
Lugën e argjendtë e mbaj të lidhur me zinxhir[6]
E kam një piano koncertale ku do t’i vë mbetjet e mia mortore.
I kam sytë kokërr me shikim ngulitës
Dhe e kam një dëshirë të madhe për të fluturuar
Por, nuk kam ku të fluturoj
Oh, e dashur kur e kap dorezën e telefonit
(Befasi, befasi, befasi …)
Ende askush nuk është në shtëpi
I kam një palë çizme të markës Gohill[7]
Dhe trurin që po shkalafitet