Ai ishte një atlet në formën më të mirë të jetës së tij – pastaj coronavirusi gati e vrau atë

Kur Ahmad Ayyad u zgjua, ai ishte në gjendje të humbur. Ai nuk e kuptoi se ku ishte, pse kishte një tub poshtë fytit, ose sa kohë kishte që kur e ushqeu për herë të fundit qenin e tij.

Dhe kur shikoi trupin e tij, ai nuk mund ta njihte veten.

Sipas një shkrimi të CNN, përcjell Telegrafi, dikur një atlet, me muskuj të dendur dhe forcë befasuese, 40-vjeçari dukej si një person krejtësisht i ndryshëm.

“U zgjova dhe pash se krahët, këmbët dhe muskujt e mi ishin zhdukur”, tha ai. “Unë isha i tronditur – ku janë këmbët? Ku shkuan këmbët?”.

Ayyad është një i mbijetuar nga coronavirusi.

Mjekët e kishin vendosur atë në një gjendje kome të nxitur për 25 ditë për të shpëtuar jetën e tij.

Kanë kaluar pak më shumë se dy muaj nga ato ditë prekëse dhe ai ende po shërohet – ende nga fryma herë pas here – edhe nga probleme nga dëmtimi i mushkërive dhe zemrës së tij.

Por ai ka një mesazh – për ata që nuk pranojnë të veshin maskë gjatë kësaj pandemie, për ata që heqin dorë nga udhëzimet e shëndetit publik, si dhe për ata që janë me shëndet të mirë dhe ndjehen të pathyeshëm kundër coronavirusit.

“Më shqetëson shumë kur njerëzit e shohin virusin lehtësisht”, i tha ai CNN. “Unë e mora atë dhe mbijetova, dhe unë jam akoma i tmerruar”.

Si filloi e gjitha

Filloi me një ndjenjë dërrmuese të dobësisë.

Ayyad po drejtonte restorantin dhe klubin e tij në Uashington, DC ndërsa punonte në biznesin e mobiljeve të familjes së tij me pakicë.

Ai ishte duke garuar në maratona dhe duke garuar në gara pengesash, duke marrë klasë javore në basketboll, dhe boks, një nga sportet e tij të preferuara.

Por për një javë, e gjithë jeta e tij kishte ndryshuar.

Duke ecur lart shkallëve ai u ndje i lodhur. Njëjtë filloi të ndjehej edhe kur gatuante, bisedonte apo edhe ecte.

Pastaj erdhi kollitja dhe teshtitja. Përfundimisht ishte një ethe e lartë, humbje totale e energjisë dhe oreksit dhe vështirësi në frymëmarrje.

Ai mendoi se kishte grip.

Por pasi njëri prej miqve të tij, një ndihmës mjek, e nxiti të shkonte në spital, ai mori një taksi për në Spitalin Memorial Sibley më 15 mars, shkruan CNN, përcjell Telegrafi.

Dyshimet e tyre u konfirmuan; ai doli pozitiv në testin për coronavirusin.

Gjendja e tij vazhdoi të përkeqësohej.

Ai u vendos në një ventilator dhe menjëherë u transferua në Spitalin Johns Hopkins në Baltimore, ku u fut në gjendje kome të induktuar.

Shumica e pacientëve me coronavirus të cilët vendosen në ventilatorë vendosen në gjendje kome të induktuar pasi zakonisht është e vështirë për të qëndruar të qetë me një tub poshtë fytit, gjë që i bën ata të ndjehen sikur nuk mund të marrin frymë.

Ayyad u bë pacienti i tretë i spitalit me COVID-19 dhe i pari që u vendos në një ventilator, tha John Hopkins.

Ndërsa mjekët mbeten të pasigurt pse atleti ishte në rrezik më të madh, veçanërisht me një shëndet të tillë të mirë dhe pa kushte ekzistuese.

Çfarë ndodhi më pas

Ayyad nuk e di me siguri kur ose ku ishte i ekspozuar ndaj virusit.

Një javë para se të fillonte të shfaqte simptoma, ai mori një udhëtim 3-ditor në Florida për të vizituar vëllain e tij. Mund të ishte atëherë.

Ndërsa ishte në shtratin e spitalit, familjarët e tij u munduan se do ta humbnin atë pa pasur asnjë shans për të thënë lamtumirë.

Kur nëna e tij, Zeinab Ayyad, së pari e pa në sy djalin e saj pasi u lirua, ajo shpërtheu në lot.

Ajo dëshironte të mbante në krah djalin e saj. Në vend të kësaj, ajo u detyrua të qëndrojë larg dhe ta shikojë derisa shkonte brenda banesës së tij për të qenë i karantinuar në vetmi.

Çdo tre ditë, ajo gatuante për të ushqimet palestineze.

“Kam pasur makth çdo natë, duke e thirrur spitalin në orën 3 të mëngjesit, vetëm për t’u siguruar që ai ishte akoma gjallë”, ka thënë Zeinab për CNN, përcjell Telegrafi.

Si janë gjërat tani

Pas gati një muaji pa ushqim të ngurtë, Ayyad kujton qartë momentin kur u desh të hante përsëri.

“Ishte salcë me mollë”, tha ai. “Unë isha shumë i lumtur. Ai kafshimi i parë, u ndjeva aq kënaqshëm. Epo, para se të kuptoja se harrova të gëlltisja. Është si të mos mbaja mend si të haja. Duhej të mësoja përsëri”.

Nuk ishte vetëm gëlltitja që atleti duhej të mësonte përsëri. Ai as nuk mund të fliste as të shëtiste.

Për tre javët e ardhshme, çdo lëvizje ndikonte në frymëmarrjen e tij, duke ngritur rrahjet e zemrës së tij dhe duke e bërë të tentonte të merrte më shumë ajër.

Por ai ishte larg nga dekurajimi. Çdo ditë ai fillonte diçka të re.

Pasi u kthye në shtëpi më 22 prill, Ayyad ishte 30 kilogramë më i lehtë.

Ai kishte një mpiksje gjaku në krahun e majtë, dëmtim të zemrës dhe mushkërive dhe e kaloi muajin tjetër duke luftuar për të bërë gjithçka dhe për të mos e humbur frymëmarrjen.

Por çdo ditë, pak nga pak, ai po fitonte përsëri peshën e tij – dhe muskujt.

“Ai duket se po bën një rikuperim të madh”, ka thënë mjeku i tij.

Ayyad tani është pothuajse përsëri në normalitet.

Gjithsesi, ndërsa ai është përsëri në boks, duke punuar çdo ditë, duke luajtur basketboll dhe me shpresë se do të vrapojë shpejt në maratona, ai është ende i shqetësuar për virusin.

“Njerëzit po veprojnë ashtu siç është zhdukur. Nuk është ashtu. Vish maskën tënde. Mos u mblidhni në grupe të mëdha. Kujdesuni për veten dhe njerëzit përreth jush”, ka këshilluar Ayyad.

“Merreni seriozisht. Nuk është shaka. Mund të ju vrasë, edhe nëse mendoni se jeni i shëndetshëm dhe imun ndaj tij. Ti nuk je”.

Ai e di se çfarë do të thotë dhe shpreson se të tjerët nuk duhet ta “zbulojnë” rrugën e vështirë. /Telegrafi/